συμμηχανώμαι

-άομαι, ΜΑ

φροντίζω από κοινού με άλλον να βρω κάτι ή να προμηθεύσω κάτι («ὡς ἐμοῡ μηδέποτε ἀμελήσαντος τοῡ τὰ ἐπιτήδεια τοῑς στρατιώταις συμμηχανᾱσθαι», Ξεν.)

αρχ.

1. προπαρασκευάζω τεχνικώς κάτι, κάνω σχέδια από κοινού με άλλον

2. παθ. είμαι συναρμοσμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + μηχανῶμαι «επινοώ, εφευρίσκω»].